Vrijdag ben ik thuis gebleven van m'n werk om voor Lieven te kunnen zorgen. In de loop van de ochtend belde ik de huisarts omdat hij voor de zesde dag koorts had. We mochten om 16.10 uur komen. Remi kwam ook. Het was een vervangend arts. Ze keek in zijn mond met een lampje en ik kon goed meekijken. Hij zat onder de blijnen. Deze dokter stelde "stomatitis herpetica" vast. Een mondontsteking, een herpesvirus. Maar de koorts baarde haar meer zorgen, dus ze overlegde even met een kinderarts. Die adviseerde om even langs te komen voor een bloed- en urineonderzoek, om eventuele andere ontstekingen op te sporen. Dus wij naar Goes. Rond vijf uur, half zes waren we daar. We moesten naar de spoedeisende hulp. Lieven ging daar vervolgens heerlijk spelen met een doos blokken. Alles ging goed totdat Remi een twix ging kopen. "Ook koek eten!", riep Lieven. Hij mocht een hapje, maar dat deed zo'n zeer dat hij woest werd. Hij wilde op de grond liggen, maar dat mocht niet en toen trapte hij wild om zich heen. Ik ging een eindje met hem lopen, maar dat zag er heel dramatisch uit: een wild krijsend kind op de eerste hulp. Toen werden we snel geholpen...
Hij werd gewogen en er werd (weer, huisarts ook al) in zijn oren en mond gekeken. Weer een drama. Toen moest hij een plaszak om (interessant, vond Lieven). En tot slot gingen ze een infuus aanbrengen (om bloed af te nemen en om, indien nodig, vocht toe te brengen). Wederom: interessant! Vol aandacht keek Lieven naar het gewroet in zijn arm. Het lukte de zuster niet om een ader te vinden, dus die naald ging flink heen en weer. Geen probleem voor Lieven! Uiteindelijk lukte het niet, dus moest er bloed gehaald worden uit zijn vinger. Huppakee, drie buisjes vol druppelen, ook geen probleem. Aandachtig volgde hij alles. Toen kwam de kinderarts ook nog even in zijn mond en oren kijken: gillen, trappen, krijsen. Rond acht uur hadden we de uitslag: genoeg vocht en geen verdere ontstekingen. Met een nieuw recept voor diclofenac ("hebt-ie dan ook een ieschieas ofzo dan?") stonden we weer buiten. Inmiddels is het zondag, knapt hij langzaam maar zeker op en zijn we gerustgesteld. Het enige echt vervelende nu zijn de bloedingen die hij heeft. Voornamelijk tijdens het slapen gaat zijn tandvlees bloeden. Als we op zijn gehuil afkomen, zit hij helemaal onder het bloed. Zijn gezicht, zijn handjes, zijn slaapzak, zijn bed. In zijn mond zitten bloedstolsels die hij in onze handen of op een doekje uitspuugt. Dat ziet er erg smerig en zielig uit. Middenin de nacht omkleden is ook geen hobby van hem, dus...
Nou, hopelijk komt er geen deel III en kan ik van de week berichten dat het allemaal achter de rug is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Ooooo, Lieven... ik vind het echt niet leuk voor je!
Hopelijk ben je snel beter. Wat een ellende in je mond. Papa en mama zullen wel goed voor je zorgen, laat je maar lekker vertroetelen, hoor. Dat helpt vast wel een klein beetje.
Dikke kus, Iris
Goh Lieven,
Wat ontzettend vervelend voor je en voor jouw papa en mama! Terwijl wij een heerlijke familiedag hadden, had jij zoveel pijn! We vonden het jammer dat jullie er niet bij waren; wat zou je genoten hebben van de dieren, de speeltuin en de andere kinderen! Maar het voornaamste is jouw gezondheid en we zijn blij dat het al weer wat beter gaat!
Veel sterkte voor jouw papa en mama en snel beter worden hoor!
Liefs, ook van Gerard,
Janny
Lieve Lieven,
Ik las zojuist alles over jouw ziek zijn. Mannetje wat een ellende, honger hebben en niet kunnen eten en dan die pijn. Ook voor Papa en Mama erg moeilijk vooral als ze er zo weinig aan kunnen doen. Ik hoop dat het nu beter gaat.
We hebben je gemist op de familiedag want we hadden jou en je Papa en Mama graag gezien en gesproken.
Lieve knul knap maar snel op.
Heel veel knuffeltjes voor jou en de groetjes voor Papa en Mama ook van Jan.
Liefs Marianne
hoi Lieven,
ik wil nog even vertellen dat het hele ziek zijn toch je wel behoorlijk geraakt heeft.
Ik had nog een paar dokterskoffertjes in de kast en die had iuk voor je gepakkt. Eerst keek je een beeetje vreemd maar een keer er aan gewoon vond je het geweldig. Oma moest de patient spelen, ik werd geprikt, eerst in mijn arm en later in mijn vinger.
allemaal bloed serieus.
Tot hij op eengegeven moment een instrumentje vond om in mijn oren te kijken dat vond hij machtig interessant en ook de thermometer vond hij hardstikke mooi. Ik kreeg ook lippenstift op mijn mond zodat het niet zo 'n pijn meer zou doen.
Al met al is het goed voor je geweest, denk ik want je hebt er veel over gepraat.
En gisteren zei hij toen ik de televisie aan had toen ik hem uit ed haalde. Voetbal, voetbal.
Dat vond ik reuze grappig, Lieven.
Een reactie posten