Ziek en écht zielig, deel II

Vrijdag ben ik thuis gebleven van m'n werk om voor Lieven te kunnen zorgen. In de loop van de ochtend belde ik de huisarts omdat hij voor de zesde dag koorts had. We mochten om 16.10 uur komen. Remi kwam ook. Het was een vervangend arts. Ze keek in zijn mond met een lampje en ik kon goed meekijken. Hij zat onder de blijnen. Deze dokter stelde "stomatitis herpetica" vast. Een mondontsteking, een herpesvirus. Maar de koorts baarde haar meer zorgen, dus ze overlegde even met een kinderarts. Die adviseerde om even langs te komen voor een bloed- en urineonderzoek, om eventuele andere ontstekingen op te sporen. Dus wij naar Goes. Rond vijf uur, half zes waren we daar. We moesten naar de spoedeisende hulp. Lieven ging daar vervolgens heerlijk spelen met een doos blokken. Alles ging goed totdat Remi een twix ging kopen. "Ook koek eten!", riep Lieven. Hij mocht een hapje, maar dat deed zo'n zeer dat hij woest werd. Hij wilde op de grond liggen, maar dat mocht niet en toen trapte hij wild om zich heen. Ik ging een eindje met hem lopen, maar dat zag er heel dramatisch uit: een wild krijsend kind op de eerste hulp. Toen werden we snel geholpen...
Hij werd gewogen en er werd (weer, huisarts ook al) in zijn oren en mond gekeken. Weer een drama. Toen moest hij een plaszak om (interessant, vond Lieven). En tot slot gingen ze een infuus aanbrengen (om bloed af te nemen en om, indien nodig, vocht toe te brengen). Wederom: interessant! Vol aandacht keek Lieven naar het gewroet in zijn arm. Het lukte de zuster niet om een ader te vinden, dus die naald ging flink heen en weer. Geen probleem voor Lieven! Uiteindelijk lukte het niet, dus moest er bloed gehaald worden uit zijn vinger. Huppakee, drie buisjes vol druppelen, ook geen probleem. Aandachtig volgde hij alles. Toen kwam de kinderarts ook nog even in zijn mond en oren kijken: gillen, trappen, krijsen. Rond acht uur hadden we de uitslag: genoeg vocht en geen verdere ontstekingen. Met een nieuw recept voor diclofenac ("hebt-ie dan ook een ieschieas ofzo dan?") stonden we weer buiten. Inmiddels is het zondag, knapt hij langzaam maar zeker op en zijn we gerustgesteld. Het enige echt vervelende nu zijn de bloedingen die hij heeft. Voornamelijk tijdens het slapen gaat zijn tandvlees bloeden. Als we op zijn gehuil afkomen, zit hij helemaal onder het bloed. Zijn gezicht, zijn handjes, zijn slaapzak, zijn bed. In zijn mond zitten bloedstolsels die hij in onze handen of op een doekje uitspuugt. Dat ziet er erg smerig en zielig uit. Middenin de nacht omkleden is ook geen hobby van hem, dus...
Nou, hopelijk komt er geen deel III en kan ik van de week berichten dat het allemaal achter de rug is.

Ziek en écht zielig!

Sinds zaterdagavond heeft Lieven koorts. Het is inmiddels donderdagmiddag. Op het moment valt de koorts wel mee trouwens, maar vannacht zwommen we nog in zijn zweet. Maar die koorts is nog niet het ergste. Zijn mond zit helemaal onder de blijnen: op en rond zijn lippen, maar ook op zijn tong, zijn gehemelte, zijn keel en de binnenkant van zijn wangen. Zijn tandvlees is vuurrood en erg opgezwollen. Sommige tandjes zijn nog maar een klein beetje te zien. Op dat rode tandvlees zitten korstjes. En dat alles bij elkaar doet PIJN! Hij heeft al dagen niet gegeten, terwijl hij echt honger heeft. Hij mocht daarnet wat chocola (omdat hij nu alles mag wat hij maar wil) en zelfs daarvan moest hij heel hard huilen ("Au, au, au, tond au!"). Hij wijst alle eetbare dingen aan, maar hij begint heel zielig te kermen als ik 't hem aanbied.
Nu ligt hij gelukkig even te slapen. De afgelopen nachten waren zeer moeizaam. De huisarts belt me vanmiddag nog even op om te overleggen. Hij heeft wel al een verdovend middeltje wat ik op z'n lippen kan deppen, maar misschien krijgt hij nu ook nog een gel die hij in kan nemen.

Lieven op You Tube

http://www.youtube.com/watch?v=KIZhnAH_cnk

Dit filmpje was namelijk net te lang voor op dit blog (dat krijg ik niet geupload). Zoeken onder "Toots Tielemans, maar dan anders" werkt ook.