Aanstaande dinsdag zou Lieven geopereerd worden aan zijn traanbuisje. Vandaag is besloten de operatie te cancellen. Hij heeft namelijk al een paar weken een perfect schoon oogje. Vanmiddag belde ik, op aanraden van Remi, het ziekenhuis. Ik zei dat we twijfels hadden, omdat er nu niks mis is met zijn oog. We mochten gelijk even langs komen. Toen de oogarts hem bekeek besloot hij direct om de operatie niet door te laten gaan. Dat is een hele opluchting. Fijn dat hij niet onder narcose hoeft! Mocht er in de toekomst blijken dat het toch niet goed zit, dan kunnen we altijd nog een nieuwe afspraak maken.
Verder gaat het ook heel goed met hem. Hij is sinds een week echt veel aan het lopen. Hij kon het al een tijdje, maar hij vond een paar meter per dag wel genoeg. Nu kan hij er juist geen genoeg van krijgen. Hij begrijpt ook heel veel van wat we zeggen. Grappig is dat.
En, de laatste maand bonkte hij dagelijks met zijn hoofd op de grond als hij boos of gefrusteerd of moe was. Blauwe plekken, bulten, een tand door zijn lip, niks hield hem tegen. In boeken had ik gelezen dat je dit soort gedrag het best kunt negeren. Dus dat deden we, maar het hielp voor geen meter. Vorige week besloten we het anders aan te pakken en we deden alsof we heel boos waren op hem, toen hij het weer eens deed. Hij schrok zich een ongeluk en heeft het sindsdien geeneen keer meer gedaan!! Misschien heeft ons ventje meer baat bij grenzen, dan bij negeren...
donderdag 24 september 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)